Ik werkte op dat moment nog bij een werkgever. Als groot fan van flexibel werken zat ik als enige vanuit huis in een meeting. Er was een klein foutje gemaakt waardoor we omzet mis hadden gelopen. Ik wilde graag het naadje van de kous weten. Waar was het mis gegaan? En hoe kunnen we hier als team van leren?

Maar doordat ik -als enige- levensgroot op een scherm stond, en letterlijk “boven” het team stond kwam mijn noodzaak om te weten wat er gebeurd was hard binnen. Hoezo? Wilde ik iemand de schuld geven van deze fout? En wie was ik eigenlijk om hier vanuit huis zo’n punt van te maken? Waarom was ik niet gewoon op kantoor?

Ik merkte dat het me, na jarenlang met heel veel passie niet meer lukte om mijn collega’s te motiveren om te leren van de fout die gemaakt was. Ik wist dat het ons bedrijf verder zou helpen en ons zou behouden voor omzetverlies in de toekomst. Maar mijn collega’s snapten eigenlijk niet waar ik me zo druk om maakte. Ik was niet hun leidinggevende en ik was sowieso weinig op kantoor. Wie was ik om hier zo’n punt van te maken?

In de coronatijd ontdekte ik hoe het ook anders kon. Net als zovelen was ik gewend om ’s ochtends snel m’n zoontje weg te brengen om vervolgens nét niet op tijd bij de eerste vergadering van de dag aan te komen. Eind van de dag moest ik op tijd vertrekken, hoewel ik eigenlijk nog geen 8 uur had gewerkt. Maar ik moest immers op tijd bij de BSO zijn. Wat een verademing was het toen ik na een wandelingetje naar school nog even rustig koffie kon zetten voordat ik in m’n eigen woonkamer aan het werk ging. Ik verzette bergen werk en had vaak voor 16.00 ’s middags al 2 keer zoveel gedaan als op een traditionele schooldag. 

In dezelfde periode werd ik gevraagd om een presentatie te houden voor een groep ondernemers. En eigenlijk begon daar de liefde voor het ondernemerschap. Wat een passie hadden deze mensen voor hun eigen bedrijf. En met mijn jarenlange ervaring  als marketeer in de ecommerce wereld was er zoveel wat ik ze kon vertellen. Van bierbrouwer tot uitvinder van een blusmethode voor elektrische auto’s… allemaal hadden ze hun eigen verhaal. En in een paar uur tijd bracht ik ze een stapje verder met hun bedrijf. 

Toen ik gefrustreerd de meeting verliet wist ik dat ik niet meer op mijn plek zat in het marketingteam waar ik werkte.  Heel veel jaren heb ik met zoveel passie gewerkt om de omzet, de winst en strategie van het bedrijf beter te maken. Maar ik wilde niet meer mijn collega’s overtuigen van de kansen die ik zag. Ik wilde met ondernemers om de tafel. De passie die zij voelen  voor hun bedrijf voelde ik ook. Maar ik kon hem niet kwijt op de positie waar ik zat. 

In mijn laatste functie maakt ik uitgebreide omzetanalyses en schreef ik een strategisch advies voor de komende periode. Ontzettend tof, maar zodra de analyse klaar was wist ik ook dat er werk aan de winkel was in het bedrijf voordat ik weer ‘nodig’ was om de volgende stap te maken.

En toen begreep ik het; ik wilde niet meer voor 1 bedrijf werken. Ik wilde zoveel mogelijk bedrijven gaan helpen om op mijn manier naar hun omzet te gaan kijken. En zo ontstond het idee voor Bloeibusiness. Met als missie om zo mogelijk mogelijk bedrijven in Nederland te  gaan laten bloeien.